Het verhaal van Esmee

Verhalen van collega's

Esmee de Bloois is arts-assistent in opleiding tot psychiater bij Yulius (aios). Tijdens haar studie geneeskunde kwam ze er al snel achter dat ze het menselijk lichaam wel heel interessant vindt, maar dat ze zichzelf niet als dokter in een witte jas in een somatisch ziekenhuis ziet werken. Ze koos voor de specialisatie psychiatrie.

'Binnen Yulius krijg je veel ruimte om je eigen ideeën vorm te geven'

“Tijdens mijn coschappen zag ik op sommige poliklinieken 20 tot 30 patiënten op een ochtend. Net lopende bandwerk. Ik miste het om naar de mens achter de diagnose te kijken. Toen ik een coschap liep bij een verslavingskliniek was die sociale context er wel en ging het veel meer over ‘wie ben jij in plaats van wat heb je?’. Daarom koos ik tijdens mijn oudste coschappen voor de psychiatrie. Dat leverde overigens wel even een interne strijd met mezelf op. De geneeskundeopleiding is mijns inziens namelijk zo gefocust op specialiseren binnen de somatiek dat je een soort buitenbeentje bent als je voor een vak buiten het ziekenhuis kiest. En ik wilde geen buitenbeentje zijn. Hoewel ik er even moeite mee had om mijn hart te volgen, ben ik heel blij dat ik dat uiteindelijk wel gedaan heb.”

Wat is ervoor nodig om psychiater te worden?
“Om psychiater te worden heb je naast voldoende specialistische kennis, oprechte nieuwsgierigheid, kritisch denkvermogen en lef nodig. Lef zit hem met name in het doorhakken van knopen. Om een voorbeeld te geven: binnen de acute psychiatrie heb je veel te maken met suïcidaliteit. Bij de chronische vorm van suïcidaliteit zie je regelmatig dat patiënten door klinische opnamen in regressie gaan en hospitaliseren. Dit betekent dat patiënten steeds minder regie kunnen nemen, waardoor zij steeds afhankelijker worden van anderen en minder verantwoordelijkheid nemen voor hun eigen gedrag. Hierdoor kunnen patiënten steeds schadelijker gedrag laten zien tijdens een opname en daarmee levert een klinische opname iatrogene (onvoorziene) schade op. In zo’n geval is een klinische opname niet doelmatig en moet je er dus voor durven kiezen om een gewogen risico te nemen en patiënten met ontslag te laten gaan. En behandeling ambulant voort te zetten met het risico dat ze weer een poging doen (die dit keer misschien wel slaagt). Zo’n besluit neem je overigens in samenspraak met naaste(n) en alleen als het breed gedragen wordt door collega’s.”


Waarom de A-opleiding (opleiding tot psychiater) bij Yulius?
“Om toegelaten te worden tot de A-opleiding moet je basisarts zijn. Het is namelijk een specialisatie binnen de geneeskunde. Zelf vind ik het nuttig als je al ervaring hebt als anios (arts niet in opleiding tot specialist) binnen de psychiatrie. Maar dat hoeft niet, er zijn ook net afgestudeerde artsen die zich meteen gaan specialiseren. Toen ik er klaar voor was om mezelf te specialiseren, heb ik bij verschillende instellingen een oriënterend gesprek aangevraagd met de opleiders.

Binnen Yulius was dit met Gunnar Faber en Mark de Jong. Dat ik voor Yulius heb gekozen, heeft te maken met de informele sfeer. Dat was zo tijdens het oriënterende gesprek, maar ook tijdens mijn officiële sollicitatiegesprek. Geen hele commissie waar je letterlijk tegenover zit maar een gelijkwaardig gesprek in een kleine ruimte met de twee opleiders en een AIOS. Niet alleen de informele sfeer met korte lijnen spraken mij aan, maar ook het feit dat je de opleiding vanaf het eerste jaar parttime kunt volgen. Op andere plekken kan dit niet. En dat er überhaupt aandacht is voor een goede werk/ privé balans. Daarnaast krijg je veel ruimte binnen Yulius om je eigen ideeën vorm te geven. Tot slot is de dienstbelasting relatief laag. Daar staat tegenover dat de financiële compensatie voor de diensten hier wel iets minder geregeld is vergeleken met sommige andere instellingen. Dit weegt echter voor mij minder zwaar dan de voordelen die het heeft om bij Yulius in opleiding te zijn”

Wat zijn als psychiater de energiegevers en de energievreters?
“Mensen stappen zien maken en inzicht geven in hoe ze het beste met hun kracht en kwetsbaarheid kunnen omgaan, geeft enorm veel energie. Ik wil dan ook geen ‘pillendokter’ worden, maar ook psychologische behandelingen geven en daarmee echt betrokken zijn bij mijn patiënten en wat hen beweegt. Wat energie vreet zijn de administratieve lasten. Maar die zijn er ook in de somatische zorg, helaas.”

Tot slot, wat wil je zeggen tegen mensen die overwegen om psychiater te worden?
“Ga ervoor, het is een prachtig vak! En neem gewoon contact op met de opleiders voor een oriënterend gesprek.”

Wil jij een vrijblijvend gesprek met onze opleiders of meteen solliciteren? Zie:  https://www.yulius.nl/a-opleiding/. Je kunt ook contact opnemen met Esmee!